Γράφει ο Ψυχολόγος Γιάννης Ξηντάρας
1) Μπορώ κατά κάποιο τρόπο να δίνω την εικόνα του ανθρώπου που είναι συνεπής, με την βαθιά έννοια της λέξης που αξίζει να τον εμπιστεύομαι και να βασίζομαι σ΄ αυτόν;
2) Μπορώ να εκφράζομαι με έναν τέτοιο τρόπο ώστε, στο μέτρο του δυνατού, να μην παρερμηνεύεται ο λόγος μου από τους άλλους;
3) Μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο να έχει την εμπειρία μιας θετικής στάσης προς τους άλλους – μιας στάσης ζεστασιάς, φροντίδας, προσοχής, ενδιαφέροντος, σεβασμού;
4) Μπορώ να είμαι αρκετά δυνατός σαν άνθρωπος ώστε να είμαι ξεχωριστός από τους άλλους; Μπορώ να σέβομαι τα συναισθήματά μου, τις ανάγκες μου, καθώς και τα συναισθήματα και τις ανάγκες του άλλου;
5) Νιώθω αρκετά ασφαλής μέσα μου ώστε να επιτρέψω στον άλλον την διαφορετικότητά του; Μπορώ να επιτρέψω στον άλλον να είναι αυτό που είναι – τίμιος ή απογοητευτικός, παιδαριώδης ή ενήλικος, σε κατάσταση απόγνωσης ή με αυτοπεποίθηση; Μπορώ να του δώσω την ελευθερία της ύπαρξής του; Η αισθάνομαι ότι θα πρέπει να ακολουθήσει συμβουλές, να παραμείνει εξαρτημένος σε μένα, ή να μου μοιάσει;
6) Μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου να μπει στον κόσμο των συναισθημάτων του και των προσωπικών του εξηγήσεων και να τα δω αυτά ακριβώς όπως τα βιώνει αυτός;
7) Μπορώ να τον δεχτώ όπως ακριβώς είναι; Μπορώ να επικοινωνήσω αυτήν την στάση μου; Ή μπορώ μόνο να τον δεχτώ υπό όρους; δεχόμενος μόνο ορισμένα συναισθήματά του και είτε σιωπηρά είτε λεκτικά να μην αποδέχομαι άλλα;